2015, ഡിസംബർ 21, തിങ്കളാഴ്‌ച




മഴ പ്രണയിച്ചത് എന്നും മണ്ണിനെ ആയിരുന്നു 
ഓരോ തവണയും അവൾ മണ്ണിനു വേണ്ടി വന്ന്നു 
മനുഷ്യൻ മണ്ണിനെ അവളിൽ നിന്നും മറച്ചു 
അവൾ വീണ്ടും വന്നു...
അവനെ പുല്കാൻ അടങ്ങാത്ത മൊഹത്തോടെ 
ഒഴുകി അവൾ പുഴയിൽ എത്തി 
പുഴ അവളെ ആഴിയിലും 
ആഴിയുടെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ ഇല്ലാതായി 
അടങ്ങാതെ മോഹത്തോടെ നെഞ്ചുരുകി വീണ്ടും 
ആകാശ നീലിമയിലെക് 
ഒരു വട്ടം കൂടെ പെയിത് മണ്ണിനെ പുല്കാൻ 
അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹവും ആയി 
മണ്ണിനെ മാത്രം പ്രണയിച്ച മഴ......

2010, ജൂലൈ 19, തിങ്കളാഴ്‌ച

സ്വപനം

സ്വപനം - അത് ഒത്തിരിയായിരുന്നു


കിട്ടണമെന്ന് ഒരിക്കല്‍ മോഹിച്ചത്, എന്നാല്‍ കൈവിട്ടു പോയത്...


കൈ ഏത്തുംദൂരത്തു നിന്ന് എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചത്‌....


അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഒത്തിരി ....


അതെല്ലാം സ്വപ്നമായി മാത്രം അവസാനിച്ചു...


ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത വെറും മോഹങ്ങള്‍ ....


എങ്കിലും നിരാശയുടെ നേര്‍ത്ത തേങ്ങലുകള്‍ എന്നില്‍ ഇല്ല .....


അതിനു നീ ഒരിക്കലും അവസരം തന്നിട്ടില്ല ....


ഒരു പൂ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോള്‍ ......


വസന്തമായി നീ എന്നില്‍ വന്നു....


ഒരിക്കലും അര്‍ഹത പെട്ടതല്ലങ്കില്‍ കൂടി ...


മഴതുള്ളി ആഗ്രഹിച്ചപ്പോള്‍ ....


പെരുമഴയായി നീ എന്നില്‍ വന്നു ....


വാടി തുടങ്ങിയ, ജീവിതം തളിര്‍ത്തു തുടങ്ങി...


അതും നിന്റെ സാമിപ്യം കൊണ്ട് മാത്രം ....


എനിക്ക് നീ എന്തൊക്കെയോ ആയി മാറി...


ഞാന്‍ അറിയാതെ എന്നില്‍ നീ ഒരു വസന്തമായി നീ മാറി ...




























2010, ജൂലൈ 10, ശനിയാഴ്‌ച

പ്രയാണം ...





വസന്തങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും തീരാത്ത നിത്യ വസന്തതിലേക്ക് മൃതുവേ

നീ എന്നെ നയിച്ചാലും എനിക്ക് പരിഭവം ഇല്ല .

കാരണം ഇന്ന് ഞാന്‍ ഏകനാണ് .

എന്‍റെ സൌരഭ്യ പുഷ്പം ഇന്ന് എന്‍റെ മാറിലില്ല.

ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും വഴിമാറിയ ഏകാന്ത ജീവിതതിനോടുവില്‍,

എന്‍റെ മനസിലെ മരവിച്ച സന്ധ്യകളെ കുളിരനിയിക്കാന്‍ അവള്‍ വന്നു ...

കാത്തിരുന്നു കാത്തിരുന്നു അവള്‍ എന്നില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഞാനില്ലായിരുന്നു,

അവളും,പകരം ഞങ്ങള്‍ മാത്രം...

ചെമ്പക മരങ്ങള്‍ കാവല്‍ നില്‍ക്കുന്ന തണുത്ത ഏകാന്തതയില്‍

അവള്‍ മാത്രമായിരുന്നു എന്‍റെ മനസ്സില്‍...

നിന്നെ സ്വന്തമാക്കുവാന്‍ കൊതിക്കുന്ന മനസുമായി പലപ്പോഴും

നിന്റെ നിഴലുകളെ ഞ്ണന്‍ പുല്കിയിരുന്നു..

നിലാവായി നീ എന്നിലേക്ക്‌ പയിതിരങ്ങിയത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു..

കര്‍ക്കിടകകത്തിലെ ഓരോ മഴത്തുള്ളിയും,എനിക്ക് നീ ആയി ...

തൊടിയിലെ പൂകള്‍ക്ക് നിന്റെ മണമായിരുന്നു ....

പക്ഷെ ,എന്‍റെ സൌഭാഗ്യം കാലത്തിനു ഇഷ്ട്ടമാല്ലയിരുന്നു

പറിച്ചു നടപെട്ടു എന്നില്‍ നിന്നും....

ഏകാന്തതയുടെ ആഴിയില്‍ മുങ്ങിയപോഴയിരുന്നു ...

അത് സംഭവിച്ചത് .....

പുതിയ ഒരു ഉണര്‍വ് എന്നില്‍ നിറയുന്നതായി തോന്നി എനിക്ക് ...

അതോ പുതിയ ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ ആരംഭമോ?




2008, ഡിസംബർ 5, വെള്ളിയാഴ്‌ച

ഇരിക്കുരിന്റെ പോന്നോമാനകള്‍ക്ക് ...ആദരാജ്ഞലികള്‍


ഇരിക്കുരിന്റെ പോന്നോമാനകള്‍ക്ക് ...ആദരാജ്ഞലികള്‍...

കിളിമോഴിയുടെ നാവുകള്‍ ഇനി ചലിക്കില്ല ...

ഓണത്തുംബിയുടെ പിറകെ ഓടാന്‍ ഇനി അവര്‍ ഇല്ല...

ബാല്യത്തിന്റെ സംശയങ്ങള്‍ക്ക് ഇനി വാക്കുകള്‍ ഇല്ല...

അമ്മയുടെ സാരി തുമ്പില്‍ തുങ്ങി ആദ്യമായി

വിദ്യാലയ മുറ്റത്തു വന്നപ്പോള്‍,അവര്‍ വിതുമ്പി...

ഇന്ന് തികച്ചും അഞാത ലോകത്തിലേക്ക്‌ യാത്ര ആകുമ്പോള്‍ ...

കൂടെ കളിച്ചു വളര്‍ന്ന കൂടുകാര്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ടാണോ? അവര്‍ കരയാത്തത്...?

ക്ലാസ് മുറിയും ,പുസ്തകങ്ങളും വിട്ടു പോയപ്പോഴും ...

അവര്‍ പിരിഞ്ഞില്ല..

ദൂരെ ആകാശത്തില്‍ അവര്‍ കൈകോര്‍ത്തു താരകങ്ങള്‍ ആയി ...

ഭൂമിയുടെ കൌതുകങ്ങളിലേക്ക് ഉറ്റു നോക്കുന്നുണ്ടാകം..


വിടരും മുമ്പേ അടര്‍ന്നു വീണ...എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട പനിനീര്‍ പുഷ്പ്പങ്ങള്‍ക്ക്..

അടങ്ങാത്ത നൊമ്പരത്തിന്റെ,

തീരാത്ത വേദനയുടെ ...

യാത്രാമൊഴി ...

2008, നവംബർ 28, വെള്ളിയാഴ്‌ച

സ്വപ്നം...




മനസുമടുപ്പിക്കുന്ന ഏകാന്തത ഒരിക്കലും ഞാന്‍ ഇഷ്ട്ടപെട്ടിരുന്നില്ല...


പക്ഷെ,ഇന്നു അതില്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കുന്നു ...മറ്റാരും കടുന്നു വരാത്ത ,എന്‍റെ ഏകാന്ത സന്ധ്യകളില്‍ ...


നീ എനിക്ക് എന്നും ആശ്വാസമായിരുന്നു ...


പിന്നീടുള്ള തണുത്ത ഏകാന്തതയുള്ള രാവുകള്‍ എനിക്കില്ലായിരുന്നു...


ആകെ പുതിയ ഒരു ഉന്മേഷം പോലെ...


പക്ഷെ,കാലത്തിനു...അതിഷ്ട്ടമാല്ലയിരുന്നു ...


എന്‍റെ സന്തോഷം...എന്നില്‍ വിടര്‍ന്ന വസന്ധങ്ങള്‍ കൊഴിഞുവീനപ്പോള്‍ ..


.കാലം സന്തോഷിച്ചു ...


പക്ഷെ തിരി കെട്ടടങ്ങിയ എന്‍റെ ജീവിതത്തിനു ,


നിന്റെ സാമീപ്യം ഒരു അനുഗ്രഹമായിരുന്നു ...


ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മാറിയിരിക്കുന്നു...


മറൊന്നായി മാറിയിരിക്കുന്നു ജീവിതം...


ഒഴിഞ്ഞ കൂട് പോലെ ...


പക്ഷെ ,പാതി വഴിയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ച കൂട് പോലെ,


പൂര്‍ണതയുടെ സന്തോഷമില്ല,നിര്‍വൃതിയുടെ സുഖമില്ല...


എങ്കിലും


ഇപ്പോഴും നിറങ്ങളുള്ള സ്വപ്നങള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു...


വെറുതെ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടു കൂടിയും...

2008, നവംബർ 3, തിങ്കളാഴ്‌ച

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വില്‍ക്കാനുണ്ടോ?


നടക്കണമെന്ന് കൊതിക്കുന്ന എന്നാല്‍ നട്ക്കില്ലാത്ത ,,,സംഭവങ്ങള്‍..അതാണ് സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ !!!!!!!!ചിലപ്പോള്‍ നടന്നേക്കാം,എങ്കിലും എത്ര മാത്രം?എനിക്ക് സ്വപനം കാണാന്‍ ഇഷ്ട്ടമാന്നു ....പക്ഷെ ....എവിടെ ആരും സ്വപ്നം കാനരില്ലത്രേ ....എന്തോ? എനിക്കറിയില്ല .........എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും പണയം വച്ചവര്‍ ആണത്രേ ഇവിടെ ഉള്ളവര്‍.പക്ഷെ ,കത്തുന്ന ചൂടിലും ,ഞാന്‍ സ്വപ്നം കാണാന്‍ കൊതിച്ചു...പക്ഷെ ,എനിക്കൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ...പുഷ്പങ്ങള്‍ വാടിയ ,തോട്ടവും ....ഒഴിഞ്ഞ പൂക്കുടയും മാത്രമേ എനിക്കുള്ളൂ...എനിക്ക് വേണം ......നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍......എന്‍റെ ആത്മാവിനെ തഴുകി ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒരു ഉണര്‍വ് നിന്നില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു...സ്വപ്നങ്ങളില്ലാത്ത മനുഷ്യന്‍ ,,,സ്വപ്നത്തിലെ മാലാഖയെ ആഗ്രഹിച്ചത്‌ തെറ്റായിരിക്കാം ...പക്ഷെ.....അറിയാതെ മോഹിച്ചു പോയി ......മറക്കണമെന്ന് പറയരുതേ ,ആവില്ല അതിനു..നീ ആകുന്ന ...പനിനീര്‍ പുഷ്പ്പം ,സ്വന്തമാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലന്കിലും,ദൂരെ നിന്ന് ,ഞാന്‍ കണ്ടോട്ടെ?അങ്ങനെ നിറങ്ങളില്ലാത്ത എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ .....തളിര്‍ക്കട്ടെ...

2008, ഒക്‌ടോബർ 30, വ്യാഴാഴ്‌ച

സ്നേഹപൂര്‍വ്വം...


നിനക്കായ് ...

ജീവിതത്തില്‍ ഒത്തിരി ആഗ്രഹിക്കരുത് ...

അവസാനം കിട്ടാതെ വരുമ്പോള്‍ ...ആ നൊമ്പരം ,

അത് താങ്ങാനാവില്ല,അനുഭവം.

പക്ഷെ നിന്നിലെ നന്മ കണ്ട്‌ ഞാന്‍ മോഹിച്ചു പോയത് തെറ്റാണോ?

അറിയില്ല,അങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നു.

അറിയുംതോറും കൂടുതല്‍ അടുക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കും ...

ആഗ്രഹിക്കുന്നതിനെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ കൊതിക്കും,ശാസ്ത്രം

"ഓര്‍ത്താല്‍ ജീവിതം ഒരു ചെറിയ കാര്യം

ആര്‍ത്തി കാണിച്ചിട്ട് എന്ത് കാര്യം " ഒരു ഗാനം.

ആരംഭത്തിനും അവസാനത്തിനും ഇടയിലുള്ള അല്‍പ്പകാലം

അതല്ലേ ജീവിതം? ഒരു പാടു നേടാനുള്ള വെപ്രാളത്തില്‍ ഓടുമ്പോള്‍

ഒന്നും ഓര്‍ക്കില്ല ,ഓടി തീര്ന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ,

ഒരു പക്ഷെ ഒന്നും കൂടെ കാണില്ല,നേടാനുള്ള ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ നഷ്ട്ടപെട്ടത്തിന്റെ

കാര്യമോര്‍ത്തു ബാക്കി ഉള്ള കാലവും നശിക്കും ....

വീണ്ടും നഷ്ട്ടങ്ങള്‍ മാത്രം...


Pages

Copyright Text